Viagra dla kobiet

Problem zaburzonego popędu seksualnego nie dotyczy jedynie mężczyzn, ale również kobiet. Oziębłość płciowa pań wpływa niekorzystnie na ich samopoczucie oraz zdolność do utrzymania stałego związku. Brak wystarczającego libido może być z związany z menopauzą, stresem, ciążą, urodzeniem dziecka, czy przyjmowaniem leków antykoncepcyjnych w formie doustnej. Kobieca impotencja jest tak samo istotnym problemem jak zaburzenia erekcji u panów. Panie dotknięte tym stanem nie odczuwają przyjemności w trakcie współżycia i mają problem z osiągnięciem orgazmu. Frustracja spowodowana nieudanym pożyciem jedynie pogłębia to zaburzenie.

Wprowadzenie Viagry przez firmę Pfizer w roku 1996 stanowiło przełom w terapii impotencji u mężczyzn, natomiast kobiety musiały jeszcze przez jakiś czas same radzić sobie z problemem oziębłości. Wreszcie naprzeciw potrzebom kobiet wyszła indyjska firma Ajanta Pharma, która udostępniła na rynku preparat Lovegra, przeznaczony specjalnie dla kobiet. Od czasu wprowadzenia Lovegry an rynku pojawiły się inne preparaty, np. Avenea, która zawiera L-argininę oraz wyciągi ziołowe.

Leki na potencję dla kobiet, popularnie nazywane viagrą dla kobiet opierają się na podobnym mechanizmie działania, jak leki dla mężczyzn. Środki wspomagające kobiece libido zwiększają i utrzymują poziom tlenku azotu II (NO) poprzez inhibicję enzymu, który go rozkłada lub podczas dostarczanie aminokwasu – L-argininy, który jest konieczny do jego syntezy. Wyższy poziom tlenku azotu II powoduje rozluźnienie napięcia mięśni ścian naczyń krwionośnych, przez co krew lepiej dopływa do narządów płciowych i powoduje większą wrażliwość na bodźce.

Preparaty na potencję dla pań nie działają samoistnie, tzn. po ich podaniu nie obserwuje się wystąpienia podniecenia seksualnego. Aby zaobserwować działanie takich leków czy suplementów konieczne jest dostarczenie bodźców, takich jak dotyk, czy odpowiednia atmosfera.

Leki na potencję dla kobiet są bezwzględnie przeciwwskazane w czasie trwania ciąży i karmienia piersią, oraz zawał serca lub udar, który wystąpił w czasie kilku ostatnich miesięcy. Preparaty takie należy stosować ostrożnie u osób z chorobą niedokrwienną serca, niskim ciśnieniem tętniczym (poniżej 90/50 mmHg), przy stosowaniu leków zawierających związki azotu, takich jak nitrogliceryna, monoazotan i diazotan izosorbidu, w razie występowania ciężkiej niewydolności wątroby i nerek, oraz jeśli występują zmiany zwyrodnieniowe siatkówki – niezależnie od tego, czy są one nabyte czy też dziedziczne.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Leki. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Skomentuj Anonim Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.